[zaloguj się]
[pdf]

OKADZAĆ (3) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); pierwsze a pochylone, drugie z tekstu nie oznaczającego å.

Fleksja
inf okådzać
praet
pl
3 m pers okådzali
imperativus
sg
2 okådzåj

inf okådzać (1). ◊ praet 3 pl m pers okådzali (1). ◊ imp 2 sg okådzåj (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. okadzić.

Owiewać, kierować na coś lub na kogoś dym [kogo, co] (3):
a. Jako zabieg rytualno-magiczny (1):
Zwrot:»kurzenim okadzać« (1): Ruſacy/ y Litwá [...] Greckiego Zakonu [...] iednego vrodziwego młodzieńczyká Polaká w gárdło nożem przebili/ á kreẃ wycádziwſzy/ y wnętrznośći z członkiem męſkim z niego wytárgnąwſzy/ w ſtuczki drobne zſiekáli/ y ná węgle roſpalone włożywſzy kurzyli/ ktorym kurzenim wſzytkie kąty zamkowe z záklinánim Czárownicym okadzáli. StryjKron 572.
b. Jako zabieg leczniczy lub higieniczny (2): iednę [piłułę] włozywſzy na węgle: okadzać panią ktora nie może porodzić FalZioł V 24.

okadzać czym (1): Chceſzli pluſkwy rozegnáć álbo pogubić/ okadzay częſto mieſtcá w kthorych pluſkwy ſą/ gnoiem bydlęcym. SienLek 159.

Synonimy: odymiać, okopciać, okurzać.

Formacje współrdzenne cf KADZIĆ.

Cf OBKADZAĆ

MM