[zaloguj się]
[pdf]

OMACAĆ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w o-); oba a jasne.

Fleksja
inf omacać
praet
sg pl
3 m omacåł m pers omacali
n subst omacały

inf omacać (1). ◊ [fut 1 sg omacåm. ◊ praet 3 sg m omacåł. ◊ 3 pl m pers omacali.] subst omacały (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Stwierdzić dotykiem; contrectare PolAnt (2):

[omacać czego: Nożem ich sięgał, omacał ich ręki Otwin(?)Erot 130.

omacać co: BudArt D5v cf W przen.]

omacać o czym (1): BudNT 1.Ioann 1/1; [BudArt D5v] cf W przen.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Baba pomazawſzy lewą rękę w oleyku Lilijowym/ [...] ma wetknąć w żywot rodzączey/ ma omaczać dobrze ktorim obycżaiem dziecię w niey leży FalZioł V 33v.

W przen (1): CO było od pocżątku / [...] coſmy oglądáli/ y ręce náſze omácáły o ſłowu żywotá. BudNT 1.Ioann 1/1; [Vważćie to bráćia dobrze/ powieda że z początku widzieli/ oglądáli y omácáli onę mowę żywotá. BudArt D5v, D5v].
2. [Lekko dotknąć, pogłaskać: Omácam/ Palpo. Volck Pppb.]

Synonimy: 1. 2. dotknąć się, jąć się, ruszyć; 2. pogłaskać.

Formacje współrdzenne cf MACAĆ.

AK