[zaloguj się]
[pdf]

ORACKI (3) ai

o prawdopodobnie jasne (tak w oracz); a jasne.

Fleksja
sg
m D f D n Doracki(e)mu
Aoracki Aoracką A
pl
N subst oracki(e)
G orackich

sg m A oracki (1). ◊ f A oracką (1). ◊ [n D oracki(e)mu.] ◊ pl [N subst oracki(e).] ◊ G orackich (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde także XVII – XVIII w.

Przymiotnik od „oracz” ‘człowiek uprawiający ziemię, rolnik’ (3): Von dem acker vnd ſeyner zugehorung 16 Imiona rozlicznich rzeczy orackich. 16. Mymer1 [45]; [na 6 koni orackich małdrów [owsa] 14 LustrWpol I 17].
Wyrażenia: [»nasienie orackie«: a dla kthoregoś [człowieka] wſzytko ſtworzył/ przyrownawſzy go naſieniu oráckiemu [semini agricolae]. BibRadz 4.Esdr 8/44 (Linde).]

»piosnka oracka« (1): Burmiſtrz naprzód śpiewa Onę pioſnkę orácką; poſpolſtwo opiewa. KlonWor 15.

»stan oracki« (1): SkarKazSej 682a cf Szereg.

[Zestawienie: »Księgi orackie« = tłumaczenie tytułu poematu Wergiliusza „Georgica”: Neutra pluralia [...] Librorum nomina ut [...] Bucolica Skotopáſki, Georgica Xięgi Oráckie. AEneida Xięgi o AEneaſie etc. UrsinGramm 130.]
Szereg: »oracki abo kmiecy« (1): Koroná tá ty ſtany iáko członki w ćiele ſwoim záwżdy miáłá: Duchowny/ Senatorſki/ żołnierſki/ mieyſcki/ orácki ábo kmiecy. SkarKazSej 682a.

Synonimy: gburski, kmieci, kmiecki, kmiecny, kmiecy, wiejski, wieśny.

Cf [ORACZOW], ORACZY

BK