[zaloguj się]
[pdf]

POKOIK (3) sb m

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pokoj-).

Fleksja
sg
G pokoiku
L pokoiku

sg G pokoiku (2). ◊ L pokoiku (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Dem. od „pokoj” ‘spokój, brak kłopotów’ (3):

pokoik czyj (1): A gdyś iuż przyſzedł do źimy á do chłodnieyſzych cżáſow ſwoich/ á cżemużbyś też nie miał iuż też vżyć wdzięcżnego pokoiku ſwego? RejZwierc 172.

Zwrot: »żyć sobie w pokoiku« (1): Mnieć ták zową Libertás w łáćińſkim ięzyku/ Gdyż ſobye wolno żywę w ſwiętym pokoiku. RejWiz 66.
Wyrażenia: »święty pókoik« (1): RejWiz 66 cf Zwrot.

»wdzięczny pokoik« (2): A pothym nápátrzywſzy ſie onych rozlicżnych krotofil/ [...] ſmácżniey ſobie y zyeść może/ y potym [może] ſobie wdzięcżnego pokoiku po ſwey myſli vżyć. RejZwierc 165, 172.

Cf POKOJEK

KW, MP