[zaloguj się]
[pdf]

POMSZCZENIE (9) sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w pomścić); teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
G pomszczeniå
D pomszczeniu
L pomszczeniu

sg G pomszczeniå (5). ◊ D pomszczeniu (3). ◊ L pomszczeniu (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Odpłacenie za wyrządzone krzywdy, odwzajemnienie krzywdy; retributio PolAnt (9):

pomszczenie kogo, czego nad kim (1): mowili w Lewocży ná ſeymie około pomſzcżenia brátá nád Turkiem á wygnánia z Wáłach BielKron 398.

Wyrażenia: »czas pomszczenia« (1): Hárpago gdy cżás pomſzcżenia vpátrzył/ poſłał do Cyruſá liſty BielKron 112v.

»pomszczenie krwie« (1): A przetoż ná káżdy dzień nawiedzam ćiáłá ich [zamordowanych bliskich]/ ábych był chćiwſzy ku pomſzcżeniu krwie ich. HistRzym 53.

»pomszczenie krzywd« (3): Bo to ieſt ten bog/ ktory dał mnie moc pomſſczenia/ krzywd moich RejPs 26v; Záiſte prawdźiwa myśli ſpániáłość/ więcey należy ná lekce ważeniu niż ná pomſzcżeniu krzywd [quam persequendis iniuriis consistit] ModrzBaz 62, 104v.

Szereg: »pomszczenie abo odwetowanie« (1): Ale woyná ma być podnoſzoná dla pomſzcżenia ábo odwetowánia krzywd [ad vindicandas iniurias]/ ktore inácżey niemogą być nágrodzone. ModrzBaz 104v.
Wyrażenia przyimkowe: »bez pomszczenia« (1): A ták Hiſzpani ćięſzkość y ſzkodę w ludźiech thám popádli/ y odćiągnęli bez pomſzcżenia. BielKron 448.

»ku pomszczeniu« (2): á przyoblokł ſię zápálcżywośćią iáko płaſzcżem. Iákoby ku pomſzcżeniu/ á iżby rowno zá rowne nágrodźił popędliwoſćią nieprzyiaćiołom ſwym [Sicut vir zelat retributiones, sicut zelat ut reddat iram hostibus suis] BibRadz Is 59/18; którzy z zuchwálſtwá á pijańſtwá z vporu/ zábijáyą/ dla ſwéy iákiéy krzywdy/ któréy práwem dóydź mogli: álbo ią Pánu Bogu poruczyć ku pomſzczeniu. BiałKat 56.

Synonimy cf POMSTA.

Cf [NIEPOMSZCZENIE], POMSTA, POMŚCIĆ, POMŚCIĆ SIĘ

MC