Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: RURA

Następne hasło: RURANT »

RURAK (1) sb m

a prawdopodobnie pochylone (tak w -åk).

Fleksja

	sg
N	ruråk
I	ruråki(e)m

sg N ruråk. ◊ [I ruråki(e)m.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Dzikus, nieokrzesaniec: Agrestis, dzyky, rurak. BartBydg 6b; [rurakyem abo prostakyem bicz rusticor, -ari ReuchlinBartBydg T3].