[zaloguj się]
[pdf]

PRZYMIOTA (4) sb f

a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w przymiot).

Fleksja
sg
N przymiota
G przymioty

sg N przymiota (3). ◊ G przymioty (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Znaczenia
Cecha (tu zła) (4):

przymiota czego (1): GliczKsiąż Dv cf »zmaza a przymiota«.

przymiota czyja (2): (marg) Piąta piſárſka przymiotá. (–) Oſtátecżna przycżyná piſárſkich omyłek tá byłá/ iż miedzy niemi bywáli co ſię zá mądre mieli/ á przeto też niektore mieſcá gdzie ſię iym fałſz być zdał/ nápráwowáli/ to ieſt kázili. BudNT przedm b6v, przedm b5 marg.

Wyrażenie: »przymiota zła« (1): NIe zarznieſz Iehowie Bogu twemu byká áni drobięćiá/ w ktorym by byłá wádá (álbo) iákakolwiek przymiotá zła [macula, omnem rem malam] BudBib Deut 17/1.
Szeregi: »wada albo przymiota« (1): BudBib Deut 17/1 cf »przymiota zła«.

»zmaza a przymiota« (1): Bo krzeſt yeſt ſákráment táki/ ktory cżyni nyemowyątká od wſſelkyey zmázy á przymyothy grzechu pierworodnego/ zdrowe GliczKsiąż Dv.

Synonimy: wada, zmaza.

Cf PRZYMIOT

LW