[zaloguj się]
[pdf]

PRZYZWOITOŚĆ (4) sb f

przyzwoitość (2), przywoitość (2); przyzwoitość Mącz, BudBib; przywoitość KwiatKsiąż (2).

Oba o jasne.

Fleksja
sg pl
N przyzwoitość
G przywoitości przywoitości
A przyzwoitości

sg N przyzwoitość (1). ◊ G przywoitości (1). ◊ pl G przywoitości (1). ◊ A przyzwoitości (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

1. Cecha charakterystyczna, właściwość (3): Mącz 485b; iż mowa Hywreyſka ma ſwoie przyzwoitośći/ że gdyby ſłowo ſłowem było przełożone/ nie iedno by ſnać nikt nierozumiał/ ale by co przeciwnego rozumiał BudBib b3v.
Wyrażenie: »właściwa przywoitość« (1): w ktoym [!] ſpoſobie albo poſtępku [tj. w arytmetyce i geometrii]/ podług rozmaitych przyſtoſzywan/ licha ałbo czetna/ tez liniey/ [...] rozmaite polożenia/ lidźb y wielkośći poſtánowione bywáią/ y wiele właśćiwich prziwoitośći tych miánowánych rzecży bywa okazano KwiatKsiąż I3v.
2. Stosowność, odpowiedniość; convenientia Cn (1):
Wyrażenie przyimkowe: »podług przywoitości« = we właściwy sposób, odpowiednio (1): Izeby podług ćżaſu á przywoitośći wſzyſtkie rzecży ſprawowáne bywały KwiatKsiąż C3v.

LWil