• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
    • 8. Odmianki fonetyczne
    • 9. Odmianki słowotwórcze
    • 10. Formy supletywne
    • 11. Odmiana rzeczownikowa i zaimkowa
    • 12. Imiesłowy
    • 13. Homonimy
    • 14. Wtórne funkcje form fleksyjnych
    • 15. Połączenia wielowyrazowe
    • 16. Połączenia z przysłówkami na -o
    • 17. Formy zwrotne
    • 18. Połączenia z różnymi cząstkami wyrazowymi
    • 19. Formy czasownika być
    • 20. Użycia, które mogą być zakwalifikowane do różnych haseł
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

12. Imiesłowy.

a. Przymiotnikowe.

W artykułach poświęconych imiesłowom przymiotnikowym czynnym opracowujemy również imiesłowy o formie przysłówkowej, a przymiotnikowej funkcji typu

„żem widział umierając miłe dziecię moje”,
„iż ten bluszcz miał być drzewkiem barzo wysoko rostąc”.

b. Przysłówkowe.

Imiesłowy przysłówkowe traktujemy jako formy odpowiednich haseł czasownikowych. W artykułach czasownikowych opracowujemy też imiesłowy funkcjonalnie przysłówkowe typu

bijęcy.

c. Na -o.

Formy typu

bito

opracowujemy w artykułach poświęconych odpowiednim imiesłowom przymiotnikowym biernym, jeżeli pełnią one funkcję orzeczników (inaczej mówiąc: funkcję strony biernej), a w artykułach poświęconych odpowiednim czasownikom, jeżeli można je uważać za czynne formy nieosobowe.
Kryterium odróżnienia obu funkcji jest użycie rzeczownika w N (przy funkcji biernej) lub w A, a także w G po przeczeniu (przy funkcji bezosobowej). Przy jednakowym brzmieniu obu przypadków trzeba brać pod uwagę wskaźniki dodatkowe, np. obecność w zdaniu określenia sprawcy (typu: od, przez kogo) przemawia za funkcją imiesłowową, podobnie istnienie łącznika przyorzecznikowego (typu: jest dano).