• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
    • 8. Odmianki fonetyczne
    • 9. Odmianki słowotwórcze
    • 10. Formy supletywne
    • 11. Odmiana rzeczownikowa i zaimkowa
    • 12. Imiesłowy
    • 13. Homonimy
    • 14. Wtórne funkcje form fleksyjnych
    • 15. Połączenia wielowyrazowe
    • 16. Połączenia z przysłówkami na -o
    • 17. Formy zwrotne
    • 18. Połączenia z różnymi cząstkami wyrazowymi
    • 19. Formy czasownika być
    • 20. Użycia, które mogą być zakwalifikowane do różnych haseł
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

15. Połączenia wielowyrazowe.

Połączenia wielowyrazowe traktujemy w zasadzie jako szeregi samodzielnych jednostek leksykalnych i opracowujemy w kilku artykułach. Wyjątkiem są tylko niektóre wyrażenia przyimkowe (por. a.bb.) oraz połączenia potraktowane jako zrosty (por. b.).

a. Połączenia przyimkowe.

aa. Traktowane analitycznie.

Połączenia przyimkowe, których człon imienny jest formą przypadkową (choćby skostniałą) wyrazu istniejącego w staropolszczyźnie samodzielnie i to w znaczeniu bezpośrednio motywującym znaczenie tego połączenia, traktujemy jako oddzielne wyrazy i opracowujemy pod przyimkiem oraz odpowiednim rzeczownikiem (np. do czasu, na dłuż), przymiotnikiem (np. bez mała, w cale), przysłówkiem (np: na pogotowiu, nadaremnie, na darmo), zaimkiem (np. przecz, potym), a nawet pod trzema hasłami.(np. dotychczas).
Jeżeli połączenie takie jest bardzo liczne i wymaga ponadto podziału wewnętrznego, dokonujemy go pod hasłem członu imiennego; pod hasłem przyimka przytaczamy materiał in continuo, cytując w niewielkiej ilości i na końcu dając odsyłacz, np. s.v. DLA:

Opracowanie szczegółowe cf CO.

bb. Traktowane syntetycznie.

Wyrażenia przyimkowe nie mające samodzielnego wyrazu podstawowego lub wykazujące w stosunku do niego zupełne oderwanie znaczeniowe uznajemy za oddzielne hasło syntetyczne, np.

na doręczu,
po ciemku,
w dochwatki,
znienacka;

oraz

dotychmiast,
wkoło (praep),
zgoła.

b. Zrosty.

Zrosty i złożenia traktujemy jako niepodzielne jednostki leksykalne i opracowujemy w jednym haśle. O tym, czy dane połączenie wyrazów traktujemy jako zrost, decyduje głównie istnienie w naszym materiale odpowiedniego złożenia oraz typ fleksji, np.

swawolej

i uproszczenia w pierwszym członie, np.

zmartwywstać.

Kryterium dodatkowym jest też np. jasność końcowego -a w części przymiotnikowej.