• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
    • 36. Kolejne partie w części gramatycznej
    • 37. Schemat graficzny części gramatycznej
    • 38. Kolejność źródeł pochodzących z różnych lat
    • 39. Znaki dla zapisów fonetycznie dwuznacznych
    • 40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych
    • 41. Znaki interpunkcyjne w części gramatycznej
    • A. Oboczności fonetyczne lub morfologiczne hasła
      • 42. Postać graficzna oboczności hasłowych
      • 43. Zależność odmianki od znaczenia
      • 44. Różnice w stosunku do schematu ogólnego
      • 45. Postępowanie przy obocznościach skomplikowanych
      • 46. Jakie zapisy traktujemy jako odmiankę fonetyczną, a nie graficzną
      • 47. Pl t jako oboczność hasłowa
      • 48. Sygnalizowanie postaci innosłowiańskich
      • 49. Czasowniki zwrotne
      • 50. Czasowniki z nosówką rdzenną
    • B. Uwagi o grafice
    • C. Pochylenia rdzenne i tematyczne
    • D. Stopniowanie
    • E. Część fleksyjna
    • F. Pochylenia w końcówkach
    • G. Uwagi o składni
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

46. Jakie zapisy traktujemy jako odmiankę fonetyczną, a nie graficzną.

Oprócz wypadków oczywistych za odmiankę hasłową uważamy też:

• podwojone łł i ss między samogłoskami w wyrazach rodzimych (podwojone ss przed końcówką fleksyjną opisujemy przed wykazem form według sposobu omówionego w 71.)
• l i ł przed a, o, u i przed spółgłoskami w wyrazach obcych przyswojonych, np.:

  kołacyja : kolacyja i kolnierz : kołnierz

• cs i rzs itp. na granicy morfemów -stwo i -ski (zapisy -rzki, -rztwo uznajemy za alternatywne)
• u na miejscu o pochylonego, np.:

  gora (3079), gura (4)

• c i cz, s i sz, z i ż w wyrazach typu

  cząbr : cąbr, skorupa : szkorupa, rozny : rożny,

  a więc tam, gdzie widzielibyśmy właściwą oboczność, a nie odbicie mazurzenia
• ś i sz w rdzeniu nie na granicy morfemów, np.:

  myśl : myszl,

  ale nie:

  głośny i głoszny.