• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
    • 36. Kolejne partie w części gramatycznej
    • 37. Schemat graficzny części gramatycznej
    • 38. Kolejność źródeł pochodzących z różnych lat
    • 39. Znaki dla zapisów fonetycznie dwuznacznych
    • 40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych
    • 41. Znaki interpunkcyjne w części gramatycznej
    • A. Oboczności fonetyczne lub morfologiczne hasła
    • B. Uwagi o grafice
    • C. Pochylenia rdzenne i tematyczne
      • 55. Zasady ogólne
      • 56. Pochylenia i wtórna nosowość
      • 57. Zależność pochylenia od formy gramatycznej
      • 58. Wpływ spółgłoski półotwartej
      • 59. Sposób opracowania
      • 60. Podstawy opracowania
      • 61. Końcówka formy podstawowej
      • 62. Hasła jednokartkowe
      • 63. Pochylenia w wyrazach zapożyczonych
    • D. Stopniowanie
    • E. Część fleksyjna
    • F. Pochylenia w końcówkach
    • G. Uwagi o składni
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

56. Pochylenia i wtórna nosowość.

Jeżeli w temacie samogłoska mogąca ulegać pochyleniom występuje też w postaci z unosowieniem, osobno rozpatrujemy stosunek samogłoski ustnej do nosowej (w części graficznej), uwagi o pochyleniach natomiast przedstawiamy we właściwym miejscu tylko na podstawie ustnych. A więc nie:

-e- : -é- : -ę-,

lecz najpierw:

-e- : -ę-

(łącznie jasne z pochylonym), a potem:

-e- : -é-.

Wyjątkiem jest tu Calep, gdzie nosówka może oznaczać pochylenie.