• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
    • 36. Kolejne partie w części gramatycznej
    • 37. Schemat graficzny części gramatycznej
    • 38. Kolejność źródeł pochodzących z różnych lat
    • 39. Znaki dla zapisów fonetycznie dwuznacznych
    • 40. Nawias dla oznaczania cząstek fakultatywnych
    • 41. Znaki interpunkcyjne w części gramatycznej
    • A. Oboczności fonetyczne lub morfologiczne hasła
    • B. Uwagi o grafice
    • C. Pochylenia rdzenne i tematyczne
    • D. Stopniowanie
    • E. Część fleksyjna
      • 68. Zasady ogólne
      • 69. Postać fonetyczna i graficzna paradygmatu
      • 70. Zjawiska fonetyczne uwzględniane we fleksji
      • 71. Oboczności tematyczne niezwiązane z określoną końcówką
      • 72. Rzeczownik
      • 73. Przymiotnik
      • 74. Imiesłów
      • 75. Liczebnik
      • 76. Czasownik
      • 77. Lokalizacja liczby podwójnej
      • 78. Formy lub przypadki innosłowiańskie
      • 79. Formy wątpliwe i niezrozumiałe
      • 80. Skróty
      • 81. Formy skostniałe
      • 82. Composita we fleksji
      • 83. Zależność formy od połączenia z przyimkiem
      • 84. Zależność formy od znaczenia lub pozycji
      • 85. Zasady techniczne
      • 86. Możliwość tworzenia dwóch wykazów
    • F. Pochylenia w końcówkach
    • G. Uwagi o składni
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

83. Zależność formy od połączenia z przyimkiem.

Przypadki, w których zauważymy wpływ przyimka na wybór formy obocznej, przedstawiamy następująco: Na początek wypisujemy wszystkie oboczności dla ogólnej liczby użyć, bez rozliczeń tekstowych. Po średniku i wężyku nastąpi węższe rozpatrzenie z lokalizacjami, którego punktem wyjścia jest przyimek, np. s.v. CO:

A co (15830), -cz (1127), -ć (1), -c (1); ~ na co (672), nacz (109) ...; ~ o co (545), ocz (194) ...; ~ po co (35), pocz (6) ...; ~ przecz (748), przeco (88), przeć (1), przec (1) ...; ~ w co (111), wecz (2) ...; ~ za co (185), zacz (68) ... .

– albo s.v. KOŃ:

A konia (321), koń (126); ~ (cum praep) koń (95) [w tym: na (90), przed (1), za (4)], konia (41) [w tym: na (36), przez (1), za (4)] ... .

Decyzja co do tego, czy każdy przyimek ma być osobną pozycją (jak s.v. CO), czy też zostaną one wymienione łącznie (jak s.v. KOŃ) zależy od oceny rzeczywistego znaczenia tej sprawy na podstawie porównań ilościowych.
Ewentualne pochylenia końcówkowe nastąpią po wstępnym łącznym zestawieniu, przed rozpatrzeniem przyimków.