[zaloguj się]

97. Zasady techniczne.

Uwagi o składni umieszczamy po części fleksyjnej a linea. Wprowadzamy je następującymi formułami (np. dla rzeczowników zbiorowych):

Składnia przydawki typu: ... . Składnia orzeczenia typu: ... . Składnia zdania względnego typu: ... .
(dla przymiotnika):
Składnia comp: ... . ◊ Składnia sup: ... .
– (wszystko in continuo);
(dla imiesłowu):
Składnia dopełnienia sprawcy: ... .

Po dwukropku podajemy sprowadzony do schematu wzór danego połączenia. Schemat zawiera wyraz hasłowy w połączeniu z odpowiednią formą zaimka ten (dla przydawki) lub z formą czasownika być (dla orzeczenia). Jeżeli to dogodniejsze, możemy zamiast schematu podać autentyczny zapis tekstowy, a także obok schematu przykład autentyczny (poprzedzony skrótem np.). Schemat zapisujemy kursywą, przykład tekstowy – antykwą w transkrypcji.

Liczby frekwencyjne i rozliczenia tekstowe podajemy normalnie jak w całej części gramatycznej.

Kolejne partie oddzielają kropki.

Oto przykład (hipotetyczny, ponieważ dotychczas nie było hasła, które dostarczałoby przykładów dla wszystkich możliwych zagadnień):

Składnia przydawki typu: ta szlachta (x), ci szlachta (x) ... . Składnia orzeczenia typu: szlachta jest, była (x), szlachta są, byli (x) ... . Składnia zdania względnego typu: szlachta, ktora jest, była (x), szlachta, ktorzy byli (x) ... ; szlachta, ktora byli (x) ...; szlachta, ktorzy była (x) ... .

Rodzaj przy orzeczeniu ujmujemy w nawias, jeżeli obok form rodzajowych są też przykłady praes (dla samego praes o rodzaju nie piszemy).

Przy rozliczeniach tekstowych nie powtarzamy wyrazu hasłowego, tylko formę czasownika, np.: była ..., byli ...

Do formuł dodajemy wynikłe z obserwacji materiałowych ograniczenia typu (np. s.v. KAPITUŁA):

Składnia orzeczenia przy podmiocie w sg ...; przy podmiocie w pl ...
– albo (s.v. KOLLEIJUM):
Składnia orzeczenia w znacz. 1.

Instrukcja nie potrafi przewidzieć najrozmaitszych zjawisk składniowych, jakich mogą dostarczać konkretne hasła.
Każdorazowo należy w takich wypadkach przedstawić całe bogactwo stanu faktycznego, trzymając się jednak w miarę możliwości najściślej wzorów formalnych tu przedstawionych. W wypadkach bardzo skomplikowanych można przytoczyć autentyczne zdanie tekstowe.

Dla liczebników będziemy się trzymać wzorów haseł już zredagowanych, dostosowując jedynie sposób zapisu w pewnych szczegółach do ogólnie przyjętego schematu, np. nie:

kilka (kogo, czego) jest, było
– tylko:
w sg (n): kilka jest, było (x), pl (m pers a. subst): kilka są, byli, były (x), sg f: kilka była (x).

Przy stanie jednolitym danego zjawiska używamy formuły z zawsze, bez podawania liczby.

W wyjątkowych wypadkach, jeżeli uznamy to za celowe, przegląd zjawisk składniowych można przeprowadzić z uwzględnieniem układu przypadkowego.

W hasłach jednokartkowych wyjątkowo składnię łączymy ze strukturą przy definicji, np.:

... [od kogo (dopełnienie sprawcy)]: