[zaloguj się]

155. Szczegóły o Knapskim.

Pod hasłami, dla których Cn przytacza bardzo wielką ilość odpowiedników, dokonujemy rozsądnego wyboru, np. nie uwzględniamy wyraźnych przenośni i indywidualnych użyć autorskich (np. frutex, varro s.v. GRUBY).
Odpowiedniki drugostopniowe, tj. pochodzące z haseł, do których kieruje odsyłacz pohasłowy Knapskiego, uwzględniamy tylko wówczas, jeżeli ilość odpowiedników spod hasła głównego jest niewielka, oraz pod warunkiem, że mamy tam do czynienia z dokładnym synonimem.
Wciągamy również odpowiednik, jeżeli nasz wyraz hasłowy jest umieszczony w szeregu synonimicznym innego hasła u Knapskiego (np. deka s.v. puinał). Nie uwzględniamy odpowiednika z Knapskiego, jeżeli jest on użyty w innym znaczeniu (por. CHAŁUPNIK).
Jeżeli podział wyrazu na hasła w Cn nie odpowiada naszemu podziałowi na znaczenia (tj. wyraz wieloznaczny potraktowany jest tam syntetycznie), odpowiednik staramy się przydzielić do naszych znaczeń, pomagając sobie nowymi słownikami łacińsko-polskimi. Wyrazy łacińskie wieloznaczne notujemy pod każdym z wydzielonych u nas odpowiednich znaczeń. (Jeżeli zadanie to przekracza możliwości autora, powinien poprosić o rozstrzygnięcie konsultanta.)
Jeżeli Cn ma tylko hasło w odmiennej formie słowotwórczej (kwalifikującej je do wciągnięcia w nasz Słownik w postaci hasła niepółtłustego), ale w tym samym znaczeniu, wciągamy odpowiedniki do naszego hasła i wykaz opatrujemy odpowiednią uwagą, np. s.v. GŁADNĄĆ:

glabescere, laevigari Cn s.v. gładnieję.
Jeżeli nasz wyraz hasłowy występuje w Cn tylko w haśle o postaci wieloczłonowej (np. zestawienia), wówczas odpowiednik łaciński jednoczłonowy umieszczamy pod odpowiednią jednostką frazeologiczną (jeżeli jest ona również w naszym haśle). Jeżeli jednostki tej u nas brak, odpowiednika wpisać nie możemy, bo ma on inne znaczenie. W takim wypadku w części poświęconej słownikom piszemy np. s.v. GŁOWI:
Cn w zest. głowia kość.

a. Odsyłacze zamiast odpowiedników.

Jeżeli Cn notuje w jednym haśle postaci będące u nas osobnymi hasłami, które w układzie naszego Słownika znajdują się blisko siebie, odpowiedniki notujemy tylko pod bliższym alfabetycznie; pod drugim zamiast odpowiedników damy odsyłacz, np. s.v. MARSZCZYĆ SIĘ:

caperrare, ringi Calep; Cn cf MARSZCZYĆ
(uproszczenie to stosujemy jednak tylko mając do czynienia z dość długą listą).