[zaloguj się]
[pdf]

DARZYĆ (8) vb impf

a jasne.

Fleksja
inf darzyć
indicativus
praes
sg
3 darzy
praet
sg
3 m darzył
conditionalis
sg
3 m darzyłby

inf darzyć (2). ◊ praes 3 sg darzy (3). ◊ praet 3 sg m darzył (2). ◊ con 3 sg m darzyłby (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII – XIX w.

1. Szczęścić, błogosławić (6):

darzyć co (4): A też Bog rády y ſpráwy ich dárzył PowodPr 53; iż Pan Bog zá ták dawnymi á wielkimi nakłádámi/ tey náſzey obrony ábo woiowánia nie dárzy PowodPr 63, 57, 83.

darzyć komu na czym (1): Sprobuy go w cżyni iedno chceſz bá nie zmárſzczy twarzy/ Dla tego Bog ná wſzytkim ſzcżęſliwie mu dárzy PaprPan P2v.

darzyć komu w czym (1): W czym im Bog dla ich cnoty dárzy ták łáſkáwie PaprPan D2v.

2. Obdarowywać (2):

darzyć kogo (1): Ktora ta Helſbieta dala thę parę wolow: yako Maczeſze Swoy na ymyę Katarzynę Kto⟨ra⟩ yą ma darſzycz ZapKościer 1583/36.

Zwrot: »dary się darzyć« (1): Thedy Krol iął ſie z corką ſwą dáry dárzyć HistRzym 7.

Synonimy: 1. fortunić, poszczęściać, poszczęśliwiać, sporzyć.

Formacje pochodne cf DAROWAĆ.

Cf [DARZENIE]

JW