[zaloguj się]
[pdf]

DARZYĆ SIĘ (9) vb impf

się (6), sie (3).

a jasne.

Fleksja
inf darzyć się
indicativus
praes
sg pl
3 darzy się darzą się
praet
sg
3 n darzyło się

inf darzyć się (1). ◊ praes 3 sg darzy się (4). ◊ 3 pl darzą się (1). ◊ praet 3 sg n darzyło się (1). ◊ fut 3 sg darzyć się będzie (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Szczęścić się, udawać się, iść ku lepszemu (9): KlonKr E4v; Czártow wyrzucanie nie záwſze ſię dárzy. WujNT 72 murg [idem] Yyyyy 2v; Woynákrześćiáńſka [!] ná Pogány iáko ſię może dárzyć. PowodPr 14 marg, 19 marg.

darzyć się komu (3): y zgołá nie ſię nam co w poſpolitych námowách pocżniemy nie dárzy PowodPr 19, 3. Cf darzyć się komu na czym.

darzyć się komn na czym (1): Pan Bog zátárł dufność twoię/ y nináczym dárzyć ſię tobie niebędźie. PowodPr 19.

Zwrot: »dobrze się darzyć« (2): Nápal popiółu z włos człowieczych/ zmieſzayże ij z Winem álbo z oleiem/ á ná ránę to przyłóż/ pod tym ſye ráná dobrze dárzyć będźie. SienLek 146v; Y vcżynił ták: á zátym wſzytko ſie mu dobrze dárzyło PowodPr 3.

Synonimy: fortunić się, poszczęściać się, sporzyć się.

Formacje pochodne: pozdarzyć się, zdarzyć się; podarzać się, pozdarzać się, zdarzać się.

JW