[zaloguj się]
[pdf]

DOPALAĆ (2) vb impf

o prawdopodobnie jasne; w inf oba a jasne, w praet pierwsze pochylone.

Fleksja
inf dopalać
praet
sg
3 n dopålało

inf dopalać (1). ◊ praet 3 sg n dopålało (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) i XVIII – XIX w. s.v. dopalić.

1. Palić dotkliwie, porażać (o słońcu) [komu] (1): y vderzyło ſlońce ná głowę Ionaſſowę/ á dopaláło [aestuabat] mu/ ták że żądał duſſey ſwoiey áby vmárł Leop Ion 4/8.
2. Wypalać należycie, skutecznie, uzupełniająco; oczyszczać przez wypalanie (o wapnie) [czego] (1): Bims ieſt wapno źiemne/ ktore ſye od źiemnego ogniá pali/ [...] á wſzákże go Dioſzkorides/ lekarz ſtáry/ popráwiáć/ y dopáláć vczy SienLek 75v.

Synonimy: 1. grzać, zagrzewać.

Formacje pochodne cf PALIĆ.

LZ