« Poprzednie hasło: GAGATKOWY | Następne hasło: [GAIĆ SIĘ] » |
GAIĆ (6) vb impf
a jasne.
inf | gaić | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | pl | ||
1 | gaję | ||
3 | gają |
inf gaić (1). ◊ praes 1 sg gaję (1). ◊ 3 pl gają (3). ◊ part praes act gając (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
»sąd gaić« [szyk zmienny] (5): Tedy ia przodkiem mocą Páná Bogá wſzechmogącego/ potym mocą Oświeconego Páná náſzego Krolá Iego Mił: y Rády iego/ mocą Burgrábſką y Szołtyśią/ mocą Pánow Przyſyężnikow y wſzytkiego poſpolſtwá/ gáię wam Sąd wielki GroicPorz i2; Niewiem s kąd weſzło w obyczay w wielu Miáſteczkach/ iże Przyſyężnicy/ ták ten Sąd wielki/ iáko y inne Sądy/ ſchyliwſzy ſye wſzyſcy zá Stołem/ poſzeptem gáią/ iż żaden tego nieſłyſzy. GroicPorz i2v; A ma Sądy gáić pod tymi okolicznoſćiámi: Ná mieyſtcu beſpiecznym/ iáwnym/ nie pokątnym/ ktemu obránym/ ráno / gdy Słońce wznidźie/ trzeźwo/ nie w dźień święty. GroicPorz 12, C, i4.
gaić co: Ktore lasy na każdy rok ubrodem abo sztukami gają LustrWpol 138.
gaić do czego na co: Nie gają tam do tej puszczy na żadne drzewo LustrRaw 183.]
Formacje wspólrdzenne: wgaić, wygaić, zagaić; zagajać.
MM