[zaloguj się]
[pdf]

KOSARZ (12) sb m

kosarz (9), kosiarz (3); kosarz Murm, BartBydg, RejZwierc, BielSpr, Calep (2), SkarKazSej, KlonWor, SzarzRyt; kosiarz Mącz (2), WyprPl.

-s- (6), -ſs-, -sz- (3).

o jasne, a pochylone (w tym 1 r, błędne znakowanie).

sg N kosårz (5). ◊ I kosårz(e)m (1). ◊ pl N kosårze (4). ◊ G kosårz(o)w (1). ◊ D kosårz(o)m (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Ten, który kosi trawę, zboże itp.; faenifex Murm, BartBydg; faeniseca Calep, Cn; faenisex Mącz, Cn (11): Murm 180; fenifex, coszarz BartBydg 57; Mącz 133a; RejZwierc 157v; rzemieśnicy vdátni/ [...] máią mieyſce w woyſcże/ iáko ſą Kowále/ Kotlarze/ Płátnerze/ [...] Oracże/ koſárze BielSpr 2v; Foeniseca ‒ Koſsarz. Calep 427a; WyprPl B.

W porównaniach (2): SkarKazSej 706a; Wſzytko co ſie rodźi/ Bądź po źiemi chodźi/ [...] [śmierć] Iáko koſarz źiele Oſtrą koſą ściele SzarzRyt A.

Szereg: »żeńca i (albo) kosarz« (2): Mącz 391b; w ćieniu rad śiadaſz A żeńcom y koſarzom z kobiałki wyiadaſz. KlonWor 45.
2. Uzbrojony w kosę; falcarius Calep, Cn (1): Falcarii Homines falcibus armati: Kosarze. Calep 406b.

Synonimy: 1. żeniec, żeńca, żnarz.

Cf KOSINIEC, KOŚNIK

IM