[zaloguj się]
[pdf]

OBORZAĆ SIĘ (4) vb impf

oborzać się (3), oburzać się (1); oborzać się ModrzBaz (2); oborzać się : oburzać się CzechEp (1:1).

się, [sie].

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w o-).

Fleksja
indicativus
praes
pl
3 ob(o)rzają się
imperativus
sg pl
2 oborzåj sie oborzåjcie się

3 pl praes ob(o)rzają się (4). ◊ [imp 2 sg oborzåj sie. ◊ 2 pl oborzåjcie się.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w. (z Cn) s.v. oburzyć.

Wybuchać gniewem, występować przeciw komuś, czemuś, atakować; provocare PolAnt; erumpere Modrz; vertere iras in aliquem Cn [na kogo, na co] (4): [ludzie opanowani gniewem] cżęſtokroć śię y ná tych oborzáią/ ktorzi áni ich draznią/ áni im żadną rzecżą przycżyny do wzruſzenia dawáią ModrzBaz 7v, 7v; Heretycy/ ktorzy [...] gdy z piſmá ſtrofowáni bywáią/ tedy ſię ná piſmo oburzáią: iákoby nie miáło być wárowne: iákoby nie dobre CzechEp 130, 130 marg; [BudBib Deut 2/5 (Linde)].
Wyrażenie: [»oborzać się wojną«: Y rzekł Iehowá do mnie/ nie walcż z Moáwem/ áni ſie nań oborzay woyną [Ne oppugnes Moab, neque provoces eos ad bellum]: bo niedam tobie ziemie iego BudBib Deut 2/9 (Linde).]

Synonim: gniewać się.

Formacje współrdzenne cf BURZYĆ SIĘ.

JR