Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ODDARCIE

Następne hasło: [ODDAROWAĆ SIĘ] »

ODDAROWAĆ (3) vb pf

o oraz oba a jasne.

Fleksja

inf	oddárowáć

praet
	sg
3	m	oddarowåł

conditionalis
	sg
1	m	bych oddarowåł

[inſ oddárowáć.] ◊ praet 3 sg m oddarowåł (3). ◊ [con 1 sg m bych oddarowåł.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

Znaczenia

1. Odpłacić, odwdzięczyć się (3)
- a. Zrewanżować się darem (1)
2. [Pozbyć się przez podarowanie komuś]

1. Odpłacić, odwdzięczyć się; referre, refundere, remunerari, rependere Cn (3): [Ieſli tedy oná/ pomoc mi do tego niechce/ żebych oddárował/ niechayże ná chęći dobrodźieiowi doſyć będźie SenekaGórn 107.]

oddarować komu (1): Oddárował Pan Piotrowi/ dawſzy mu tę wielką zapłátę: iż ná nim kośćioł ſwoy zbudował. WujNT 67.

[Zwrot: »[czym] oddarować dobrodziejstwo«: nie miéć doſtátku/ czymby od dárowáć dobrodźieyſtwo/ ieſcze to nie winá SenekaGórn 34.]

Iron. [komu co czym] (1): kogom miłował/ Ten mi to nienawiśćią dźiś oddárował. KochPs 168.

a. Zrewanżować się darem (1):

oddarować komu (1): chcąc Skánderbegá vłowić/ poſłáli mu známienithe dáry [...]. Skánderbeg im też oddárował. BielKron 258.

[Zwrot: »sowito oddarować«: Dar namnieyſzy ták wdzięcznie káżdego prziymował/ Iż w czwor ſpoſob ſowito hoynie oddárował StryjKron 580 [Linde).]

2. [Pozbyć się przez podarowanie komuś: którzy przerzeczeni bracia Stanisław i Maciej bandą mieli moc imienia używać tego, przedać, zamienić, odarować [!] i jakokolwiek ku nalepszemu pożytku swym przewieść. KsięgiSądŁąck 74.]

Synonimy: 1. nagrodzić, odczynić, oddać, oddziałać, 2. oddzielać, odgeltować, odpłacić, odpłacić się, odpowiedzieć, odsłużyć, odwetować, zawetować.

Formacje współrdzenne cf DAROWAĆ.

Cf ODDAROWANIE

KW, MG