[zaloguj się]
[pdf]

1. ORĘDZIE (4) sb n

orędzie (4), [orądzie].

o jasne; w -e wahania.

Fleksja
sg
N orądzi(e)
A orędzié
L orądziu

sg [N orądzi(e).] ◊ A orędzié (4); -é : -e OpecŻyw (3:1). ◊ [L orądziu.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI(XVII) – XVIII w.

Uroczyste oświadczenie, oznajmienie, poselstwo; mandatum, nuntium Cn (4): Gabriel prziſſedwſſy ku pannie Marij/ zwiaſtowál iey ſyna bożégo pocżęcijé orędzié poſelſtwa troycé ſwięte. OpecŻyw 7v; [ktore poszelstwo [aby została żoną senata] gdy pany evfraxya vslyszala [...] rzekla panyam onym ktore byly wtym orądzyv poslany donyey [!] ŻywEufr 14].
Zwroty: »orędzie nieść, nosić« [szyk zmienny] (1:1): Tedys mi dobré orędzié noſil gdys mi rzékl: Pán s tobą OpecŻyw 147, 7.

»opowiedzieć orędzie« (1): prziſtąpiwſſy kniey/ pocżeſnie opowiedz iey orędzié niebieſkié OpecŻyw 7.

[Szereg: »poselstwo albo orądzie«: EVangelion albo Euangelium, ieſt Greckie ſłowo/ ktoreſię rozumie iákobyś rzekł/ Dobre zwiáſtowánie/ albo Dobre (lub weſołe) poſelſtwo/ álbo orądzie (iáko náſzy ſtárzy mawiáli.) BudNT Ff6v.]

Synonimy: deklaracyja, oświadczenie, poselstwo.

BK