[zaloguj się]
[pdf]

OZNAJOMIĆ (2) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz znajomy); a jasne.

Fleksja
inf oznajomić
conditionalis
sg
1 m bym oznajomił
3 m by oznajomił

inf oznajomić (1). ◊ [fut 3 sg oznajomi.] ◊ con 1 sg m bym oznajomił (1). ◊ [3 sg m by oznajomił. ◊ part praet act oznajomiwszy.]

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

1. Przekazać wiadomość, poinformować słownie lub pisemnie (1):

[oznajomić co: iſz gdi ktora ſioſtra poddana na ſwego prelatha miala ſkarzicz albo kſienią. [...] ieſli tego pieruei nieoznaiomi ani douiedzie [...] niema bicz ſluchana StatNorb 427.]

[oznajomić komu co: Páni ſtára prośiłá áby iey goſpodę oznáiomił/ gdzieby go doſtáć mogłá w potrzebie. HistFort N2.]

[Ze zdaniem dopełnieniowym [kogo]: Bo ſię o tym Krol ták pilnie bádá [!]/ iteż ſummę wielką obiecuie/ temu coby go oznáiomił gdźieby [Andolon] był. HistFort P2.]

Zwrot: »listem oznajomić [komu]« (1): na ktori tes czas pan twoy ma tho vczinicz Krol yego m. lyſthem ſwim panv twemv oznayomicz bedzie raczil LibLeg 10/64.
a. [Uczynić znanym, przedstawić [kogo komu]: Ian s. thez zowie 13. ca. Duchem wſzelijakiey prawdy/ abowiem oznaiomiwſzy nam Chriſtuſa/ prziwodzi nas ku rozſzerzeniu oney wſzelijakiey prawdi RejKat 44.]
b. [Zapowiedzieć, zaanonsować [kogo komu]: Przyiechawſzy do Cypryey [...] nie poſłał gońcá przed ſobą/ coby go brátu oznáiomił HistFort M.]
2. Przedstawić, wytłumaczyć [co] (1): A ták to com thu námienił/ náwięcéy ſye dla tego ſtáło/ ábym wilgośći przyrodzoné tym lepiéy oznáiomił/ o ktorych wyſzey w kſyęgách tych zmienká byłá SienLek Vuu4v.
a. [Pokazać [co komu]: Ieſzcżem żadnego [jabłka] tániey nie dał od trzech złotych we złoćie/ ále ábym ie dworowi Krolewſkiemu oznáiomił/ odważę ſobie tę parę złotych vtraćić HistFort M8v.]

Formacje współrdzenne cf 1. ZNAĆ.

Cf OZNAJOMIENIE

AW