[zaloguj się]
[pdf]

OZNAMIĆ (2) vb pf

Teksty nie oznaczają pochyleń; o prawdopodobnie jasne (tak w o-).

Fleksja
inf oznamić

inf oznamić (1). ◊ fut 1 sg oznamię (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Uczynić znanym;'rozsławić (z czes. oznámiti) [kogo komu] (2):
Zwrot: »światu oznamić«: (1): á iakoſz przipiſowac to mami inſzem nowſzem Krolom pozeſciu potumſtwa iego abi oni nas dopiero ſwiatu oznamic mieli tzitaicie Hiſtoria oziwocie tegoſz Iagiela PaprUp C2.
Szereg: »opowiedzieć a oznamić« (1): a tho czoſzbykolwye [...] myalo bycz ku skodzye, ze tho yego krolyewſkyey myloſczy radąm albo y vrządnykom [...] opowyem a oſznamya MetrKor 37/2.

Synonimy: opowiedzieć, rozsławić.

Formacje współrdzenne cf 1. ZNAĆ.

Cf OZNAJMIĆ, OZNAMIENIE, [OZNAMION]

AW