[zaloguj się]
[pdf]

PODLAĆ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w pod-).

Fleksja
praet
sg
3 m podlåł
imperativus
sg
2 podl(e)j

fut 3 pl podleją (1). ◊ [praet 3 sg m podlåł. ◊ imp 2 sg podl(e)j.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. Podpić sobie, trochę się upić; zawsze w zwrocie: »sobie podlać«: Y wyele inſſych ſmyeſnych y ſwoyſkich dowodow/ ták wyęc podcżás gdy ſobye ſiedząc około kuphlá podleyą/ przywodzą GliczKsiąż G7; [co ieſzcze y do dziſieyſzych czáſſow v Mazurow y Polakow ná bieſiádach/ gdy ſobie podleią/ iáwnie słyſzemy StryjKron 147].

[podlać czym: Iáko tho z wiela przykłádow w piſmie ſwiętym bacżyć możemy/ ono v Noego co zá bacżność byłá/ gdy ſobie winem podlał. GilPos 102.]

2. [Zwilżyć ziemię pod roślinami [co czym]: Malonow ſádzenie áby ſłodkie były: weźmi náśienia/ naſtáwiay go w ſkorupkę iáką/ tymi koniuſzkami nadoł/ w ktorych dźiorecżká ieſt/ podleyże ie cukrem wodą roſpuſzcżonym SienHerb 614b.]

Synonimy: 1. podchmielić, podnapić, podpić.

Formacje współrdzenne cf LAĆ.

Cf PODLANIE, PODLANY

MŚ, AL