[zaloguj się]
[pdf]

POMĄCIĆ (2) vb pf

o jasne.

Fleksja
praet
pl
2 m pers -ście pomącili
3 subst pomąciły

fut 1 sg pomącę (1). ◊ 3 sg pomąci (1). ◊ [praet 2 pl m pers -ście pomącili. ◊ 3 pl subst pomąciły.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Ruchem spowodować, by płyn stracił przezroczystość [co] (1): [A droby moie coście zdeptáli nogámi ſwemi iedzą/ á cośćie pomącili nogámi ſwemi [que fuerunt in concalcationem]/ piją. BudBib Ez 34/19.]
Zwrot: »wodę pomącić« (1): Pátrzże co wicher cżyni/ gdy ſie wzgorę kręći/ Y drzewinę połomi/ y wodę pomąći. RejWiz 150.
2. Wprowadzić zamieszanie [co czym] (1): Wſzákże ſie nie ohydzę ia z was tym nikomu/ Ze tego [Lubomirskiego] od was wſzytkich oſobno odłącżę/ Ieſliż głupim piſániem wſzego nie pomączę PaprPan O; [A owce moie tym co bjło [!] podeptano nogámi wáſzemi/ tym ſie poiły: á co nogi wáſze pomąćiły [quae pedes vestri turbaverant]/ to piiały. WujBib Ex 34/18].

Synonimy: 1. pogmatwać, powikłać, zagmatwać.

Formacje współrdzenne cf MĄCIĆ.

Cf POMĄCENIE

ZCh, SBu