[zaloguj się]
[pdf]

[PRZYMILIĆ SIĘ vb pf

Fleksja
inf przymilić się

inf przymilić się. ◊ fut 2 pl przymilicie się.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w. s.v. przymilać się, przymilić.

Stać się miłym; gratificari, ad gratiam facere, mereri, promereri Cn [komu czym]: Máſzkárą zwierzchniego nabożeńſtwá áni ſię chłubćie/ bo ná to Bog nie pátrzy/ tym ſię mu nie przymilićie. PrzestrObr 28.
W przen: Nie proznuie [miłość] nigdy/ ále záwżdy ſię czym chce przymilić temu kogo miłuie. SkarKaz 364b (Linde).

Formacje współrdzenne cf MILIĆ SIĘ.]

LW