« Poprzednie hasło: PRZYPYTAĆ | Następne hasło: PRZYPYTANIE » |
PRZYPYTAĆ SIĘ (2) vb pf i [impf]
a jasne.
inf | przypytać się | |
---|---|---|
indicativus | ||
fut | ||
pl | ||
2 | przypytåcie się |
inf przypytać się (2). ◊ [praes 2 pl przypytåcie się. ◊ part praet act przypytåwszy się.]
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.
[przypytać się czego [= o co]: Panowie rewizorowie będąc w Amersztynie, przypytawszy się tego bagna Brzozowego, zjachali i rewidowali je w okrąg LustrPom 84.]
przypytać się do czego [= o co] (1): Grekom y to było ná przeſzkodzie/ iż Láćinnikow nie rozumieli/ y nie rychło ſię do tey prawdy B⟨ożej⟩. ktorą kośćioł Lácinſki ma/ przypytáć mogli. SkarJedn 376.
przypytać się do kogo [= kogo] (1): Nie zleć ſie w nie [Podole] práwie w paſł ten Bucephał [tj. car moskiewski] miły/ Dobrze mu puſtoſzenia tego przypłáćiły. Nie mniey też do Wołochow przypytáć ſie trzebá WierKróc A4.
[przypytać się ku komu [= w czyjej sprawie]: Vrodzony panye [...] W⟨aszej⟩ M⟨iłości⟩ ſzeklanyamy [lege: sie kłaniamy], T⟨woja⟩ M⟨iłość⟩ raczyll ſze przypitacz ku gluchowy Jako by was rodzycz byll ſa chtorym przypytanym wam omylnye yeſt wydan ZapWpolActCon 1531 122/147.]
Formacje współrdzenne cf PYTAĆ.
DDJ