[zaloguj się]

PRZYPYTAĆ SIĘ (2) vb pf i [impf]

a jasne.

Fleksja
inf przypytać się
indicativus
fut
pl
2 przypytåcie się

inf przypytać się (2).[praes 2 pl przypytåcie się.part praet act przypytåwszy się.]

stp notuje, Cn brak, Linde XVIIXVIII w.

1. pf Pytając dowiedzieć się, dojść, dociec czegoś (2):

[przypytać się czego [= o co]: Panowie rewizorowie będąc w Amersztynie, przypytawszy się tego bagna Brzozowego, zjachali i rewidowali je w okrąg LustrPom 84.]

przypytać się do czego [= o co] (1): Grekom y to było ná przeſzkodzie/ iż Láćinnikow nie rozumieli/ y nie rychło ſię do tey prawdy B⟨ożej⟩. ktorą kośćioł Lácinſki ma/ przypytáć mogli. SkarJedn 376.

przypytać się do kogo [= kogo] (1): Nie zleć ſie w nie [Podole] práwie w paſł ten Bucephał [tj. car moskiewski] miły/ Dobrze mu puſtoſzenia tego przypłáćiły. Nie mniey też do Wołochow przypytáć ſie trzebá WierKróc A4.

[przypytać się ku komu [= w czyjej sprawie]: Vrodzony panye [...] W⟨aszej⟩ M⟨iłości⟩ ſzeklanyamy [lege: sie kłaniamy], T⟨woja⟩ M⟨iłość⟩ raczyll ſze przypitacz ku gluchowy Jako by was rodzycz byll ſa chtorym przypytanym wam omylnye yeſt wydan ZapWpolActCon 1531 122/147.]

2. [impf Zadawać pytania, pytać [czym]: Dan ieſth nam liſth oth was. ktorem ſzie przipithaczie ządayącz naſſ biſmi opiſali ktobi waſzą mayąthnoſzcz hamowal. ZapWpolActCon 1537 9/90v.]

Formacje współrdzenne cf PYTAĆ.

DDJ