« Poprzednie hasło: PRZYSOSZKI | Następne hasło: PRZYSPARZAĆ SIĘ » |
PRZYSPARZAĆ (16) vb impf
Pierwsze a pochylone, drugie jasne.
inf | przyspårzać | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
indicativus | ||||||
praes | ||||||
sg | pl | |||||
1 | przyspårzåm | przyspårzåmy | ||||
2 | przyspårzåcie | |||||
3 | przyspårzå | przyspårzają |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | przyspårzåł | m pers | |
f | przyspårzała | m an | ||
n | subst | przyspårzały |
fut | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | przyspårzać będę |
3 | m | będzie przyspårzać |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by przyspårzåł |
inf przyspårzać (4). ◊ praes 1 sg przyspårzåm (1). ◊ 3 sg przyspårzå (5). ◊ [1 pl przyspårzåmy.] ◊ 2 pl przyspårzåcie (1). ◊ 3 pl przyspårzają (1). ◊ praet 3 sg m przyspårzåł (1). [f przyspårzała.] ◊ [3 pl subst przyspårzały.] ◊ fut 1 sg m przyspårzać będę (1). ◊ 3 sg m będzie przyspårzać (1). ◊ con 3 sg m by przyspårzåł (1). ◊ [part praes act przyspårzając.]
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII w.
- 1. Dokładając czegoś, powiększać ilość, przydawać, pomnażać, potęgować, przyczyniać czegoś
(16)
- a. O ilości lub wartości materialnej
(5)
- α. O Bogu jako sprawcy (5)
- b. O intensywności lub wielkości
(9)
- Przen (2)
- α. Której sprawcą jest Bóg (4)
- c. O zdrowiu; przen (1)
- a. O ilości lub wartości materialnej
(5)
- 2. [Rozpoczynać]
[przysparzać komu: Owocu ſády co rok dodáią/ Páśieki miodu mu przyſparzáią. KmitaŁów C.]
przysparzać komu (3): RejJóz B5; Pan [niewinnego] ze wſzytkiego przedſię wydrze ſnádnie/ Ze mu bez iego woley włos z głowy nie ſpádnie. Ale iuż mniey niżli tym muśi mu ſie zdarzáć. Bo iuż dyabeł będzye ſwym wſzytkiego przyſparzáć. RejWiz 139v; á thegom záſię niechciał/ co on o mniſzkach/ ábo o mnichach mowi/ bo theraz máią kſięża ták wiele prażniku [tj. kłopotu]/ iż go przyſparzáć im namniey nie trzebá GórnDworz B3v; [Niewiáſty weſoło krzycząc/ y áż do Niebá z rádośći nagłey głoſy wynoſząc/ ſmiáłośći ſwoim dodawáły/ á nieprzyiaćiołom ſtráchu przyſparzáły. StryjKron 361 (Linde)].
»przysparzać biegu« = przydawać prędkości [szyk zmienny]: Wiátr powſtáiąc przyſparza do żeglugi biegu [prosequitur surgens a puppi ventus euntis III 130] VergKoch 68 (Linde); Wieie wiáterek ku nocy/ á świétny płynącym [okrętom Eneasza i jego towarzyszy] Biegu Kśiężyc przyſparza [nec candida cursus Luna negat VII 8-9] VergKoch 185.]
przysparzać czemu (1): A przetho iáko ogień ten widomy/ odgania od złotá plugáwość/ y ono ná wybor dobre cżyni/ ták ten ogień niewidomy/ á ſwięty/ ſproſnośći duſzne [...] wypala y gubi/ [...] ktory łáſki y błogoſłáwieńſtwá przyſparza duſzam tych ludzi/ kthorzy ſą thego godni GórnDworz Mm6; [Tęczo ozdobo niebá/ kto ćię z wyſokośći Ná niſkość źiemie zeſłał? [...] Póydę zá tákim znákiem któżkolwiek mi powód Dáieſz k bitwom. To rzékſzy przyſtępuie do wód/ Y z głębia wodę czérpa ná pomoc wzywáiąc Częſto bogów/ á ſzlubu niebu przyſparzáiąc [oneravitque aethera votis IX 24]. VergKoch 243].
przysparzać komu (1): O wſzechmogący miły Pánie/ iákąż tu pociechę mogą mieć wezwáni twoi/ ktorzy ſie dziwuią á przypátruią ſwiętemu Boſtwu twoiemu/ iż thego záwżdy pewni mogą być/ iż im ty záwżdy oney wiáry ich przyſparzáć będzieſz racżył/ á nie opuśćiſz żadnego RejPos 245.
W przeciwstawieniach: »umarzać ... przysparzać« (1): Miey ſię też wczas ku ſpowiedzy Bo kogoċ ten czas [tj. bliska śmierć] nawiedzy. Toċ pierwſzy do nieba ſlopyen [!] A y ty ſię do niey nielen. Tyċ rzeczy nievmarzaią Wieczey zdrowia przyſparzáią. RejKup h7v.
Synonimy: 1. przyczyniać, przydawać, przymnażać.
Formacje współrdzenne cf SPORZYĆ.
JR