[zaloguj się]

22. Formy podstawowe dla poszczególnych części mowy.

Formami podstawowymi dla poszczególnych części mowy są:


a. Rzeczownik.

Dla rzeczowników – N sg lub N pl (dla plurale tantum).


b. Przymiotnik itp.

Dla części mowy o odmianie przymiotnikowo-zaimkowej (przymiotnik, zaimek rodzajowy, liczebnik z wyjątkiem głównego, liczebnik jeden) – N sg m (stopnia równego). Jeżeli wyraz posiada zarówno odmianę przymiotnikową, Jak i rzeczownikową, formą podstawową staje się N sg m odpowiedniej odmiany w zależności od częstszej postaci tekstowej.
Dla słabo przyswojonych przymiotników pochodzenia łacińskiego, występujących w formie N sg -as, -a, -um lub pl -i, -a hasło ma łacińską końcówkę męską. Np. dla hasła jednokartkowego zapisanego w postaci N sg f kontemplatywa będzie to KONTEMPLATYWUS.


c. Liczebnik główny.

Dla liczebników głównych – N typu dwa, trzy, pięć, jedenaście (formy dwaj, trzej uznajemy tylko za odmianki fleksyjne).


d. Zaimek.

Dla zaimków bezrodzajowych – N odpowiedniej liczby (w tym: 1. WA (1 du), 2. WA (2 du).


e. Zaimek zwrotny.

Dla zaimka zwrotnego, tj. dla form siebie, sobie, sobą, się, się – SIĘ.


f. Czasownik.

Dla czasowników – bezokolicznik.


g. Przysłówek.

Dla przysłówków – forma stopnia równego.