• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
    • 21. Zasady ogólne
    • 22. Formy podstawowe dla poszczególnych części mowy
    • 23. Postępowanie przy braku formy podstawowej
    • 24. Kryteria decydujące o wyborze postaci hasłowej
    • 25. Odmiana złożona i niezłożona przymiotników i imiesłowów
    • 26. Formy podstawowe w różnych tekstach
    • 27. Transkrypcja hasła
    • 28. Postać graficzna hasła
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

23. Postępowanie przy braku formy podstawowej.

W razie braku w materiale formy podstawowej mogą zachodzić następujące wypadki:

a. Przy braku wątpliwości.

Jeżeli rekonstrukcja formy podstawowej nie przedstawia trudności ani nie daje możliwości form obocznych, rekonstruujemy formę podstawową bez żadnych dodatkowych uwag.

b. Rekonstrukcje.

Jeżeli istnieje możliwość rekonstrukcji formy podstawowej w kilku postaciach obocznych, należy je wszystkie wymienić w części podhasłowej, łącząc je skrótem a. i umieszczając na pierwszym miejscu formę bardziej prawdopodobną. Obie postaci alternatywne zapisujemy półtłusto. Dla wyboru formy najbardziej prawdopodobnej należy zbadać formacje pokrewne.

c. Hasło w pl.

Jeżeli istnieją trudności z rekonstrukcją N sg niektórych rzeczowników, ustalamy hasło w N pl w jego postaci materiałowej lub najbardziej prawdopodobnej, np.

ALKI,
APOFTEGMATA,
[KARECE].

d. Rekonstrukcje.

Jeżeli forma podstawowa nigdy nie istniała w historycznej polszczyźnie, rekonstrukcję opatrujemy gwiazdką, np.:

*WSZEN.