[zaloguj się]

66. Pochylenia w stopniowaniu.

a. Temat.

Do zapisu stopniowania wprowadzamy pochylenie rdzenne ustalone dla całego hasła.
Przy stopniowaniu supletywnym lub gdy w wyniku alternacji temat comp zawiera inną samogłoskę niż stopień równy, ustalamy pochylenie w normalny sposób na podstawie danych materiałowych. Tak więc przy obocznościach z tekstów kreskujących przyjmujemy główny zapis według częstszej postaci i rozliczamy się z obu wariantów (nie biorąc pod uwagę tekstów niekreskujących), np.:

comp i sup (1517+461) -lepszy (1978); -e- (161), -é- (3) ...;
przy stanie jednolitym z tekstów kreskujących podajemy odpowiedni zapis bez rozliczania się, np.:
czerniejszy (3)
(choć potwierdzenie e jasnego mamy tylko raz); przy braku danych ujmujemy samogłoskę w nawias, np.:
cz(e)rnszy (1).

b. Formanty.

Pochylenia w formantach rozpatrujemy analogicznie jak we fleksji, tj. zapis przedstawiamy z pochyleniem przeważającym lub z samogłoską w nawiasie (przy braku danych), a szczegółowe rozpatrzenie z uwzględnieniem tekstów niekreskujących nastąpi w razie potrzeby w drugiej kolejności. A więc zapis:

comp i sup (4+1) bystrszy (3), (na)bystrz(e)jszy (2)
– wskazuje, że raz występujący prefiks na- jest zaświadczony z a pochylonym, a 2 zapisy -ejszy pochodzą z tekstów nieoznaczających é.
Gdy comp i sup wykazują stan jednolity, a wahanie lub brak danych dla części materiału wystąpi tylko w pochyleniach przedrostka, zapis brzmi jak np. s.v. GRUBY:
comp i sup (53+8) (na)grubszy (61); na- (6), na- (1), n(a)- (1).
Jak widać, przed przejściem do sup stawiamy średnik i nie piszemy tego skrótu.
Wtórną nosowość, podobnie jak we fleksji, również wpisujemy w jeden ciąg z pochyleniami, np.:
comp i sup (5+1) (na)ćwiczeńszy (6); -eńszy (1) Mącz,
-ęńszy (1) GosłCast, -(e)ńszy (4).
Wzięty w nawias przedrostek na- z a niewiadomym będzie oczywiście zapisany z podwójnym nawiasem, np.:
(n(a))czujni(e)jszy.