83. Zależność formy od połączenia z przyimkiem.
Przypadki, w których zauważymy wpływ przyimka na wybór formy obocznej, przedstawiamy następująco: Na początek wypisujemy wszystkie oboczności dla ogólnej liczby użyć, bez rozliczeń tekstowych. Po średniku i wężyku nastąpi węższe rozpatrzenie z lokalizacjami, którego punktem wyjścia jest przyimek, np. s.v. CO:
A co (15830), -cz (1127), -ć (1), -c (1); ~ na co (672), nacz (109) ...; ~ o co (545), ocz (194) ...; ~ po co (35), pocz (6) ...; ~ przecz (748), przeco (88), przeć (1), przec (1) ...; ~ w co (111), wecz (2) ...; ~ za co (185), zacz (68) ... .– albo s.v. KOŃ:
A konia (321), koń (126); ~ (cum praep) koń (95) [w tym: na (90), przed (1), za (4)], konia (41) [w tym: na (36), przez (1), za (4)] ... .Decyzja co do tego, czy każdy przyimek ma być osobną pozycją (jak s.v. CO), czy też zostaną one wymienione łącznie (jak s.v. KOŃ) zależy od oceny rzeczywistego znaczenia tej sprawy na podstawie porównań ilościowych.
Ewentualne pochylenia końcówkowe nastąpią po wstępnym łącznym zestawieniu, przed rozpatrzeniem przyimków.