[zaloguj się]

102. Notowanie innej postaci wyrazu.

Jeżeli w którymś z wyżej wymienionych słowników nasze hasło występuje w innej postaci fonetycznej lub słowotwórczej, notujemy tę postać w obrębie uwagi, po dwukropku, np. pod hasłem CAROWICZ:

Linde XVII w.: carzewic.
Wypadek ten zachodzi jednak tylko wówczas, gdy żadna z odmianek naszego wyrazu hasłowego nie tylko nie występuje w odpowiednim artykule danego słownika jako wyraz hasłowy lub podporządkowana mu odmianka, ale też nie jest uwzględniona w odsyłaczu.
Jeżeli nasz wyraz hasłowy w notowanych u nas znaczeniach występuje u Lindego w materiale z późniejszych wieków wyłącznie w innej postaci fonetycznej (u nas niezaświadczonej), piszemy np. s.v. GNĄBIĆ:
Linde XVI w. oraz XVIII w.: gnębić.

a. Uwagi szczegółowe o Sł stp.

W Sł stp nie bierzemy pod uwagę postaci wysuniętej jako hasło przed odmiankami ujętymi w nawias, gdyż jest to postać niemateriałowa. Tak np. dla naszego hasła CHWAST piszemy:

Sł stp: fasta.
Jeżeli się zdarzy, że Sł stp ma pod hasłem czasownika tylko imiesłów, u nas zaś jest czasownik, piszemy:
Sł stp brak
(po haśle dajemy odsyłacz do imiesłowu, który będzie hasłem ze Sł stp, por. 106.a.