• Instrukcja
  • I. Materiał Słownika
  • II. Podział materiału na artykuły hasłowe
  • III. Hasło
  • IV. Specyfikacja gramatyczna
  • V. Część gramatyczna
  • VI. Stosunek do innych słowników
    • 98. Zasady ogólne
    • 99. Słownik staropolski
    • 100. Słownik Knapskiego
    • 101. Słownik Lindego
    • 102. Notowanie innej postaci wyrazu
    • 103. Użycia sub voce
    • 104. Inne znaczenie
    • 105. Forma graficzna uwag o słownikach
    • 106. Hasła u nas niewystępujące
  • VII. Semantyka
  • VIII. Frazeologia
  • IX. Cytaty
  • X. Lokalizacje
  • XI. Synonimy
  • XII. Formacje współrdzenne
  • XIII. Odsyłacze
  • XIV. Układ Słownika
  • XV. Indeks frekwencyjny
  • XVI. Użycia spoza naszego kanonu źródeł
  • XVII. Sposób traktowania kustoszy, żywej paginy i tekstów erratowych
  • Dodatek: pochylenia i miękkości oraz poprawki lokalizacyjne

105. Forma graficzna uwag o słownikach.

Uwagi o wszystkich trzech słownikach zapisujemy in continuo, rozdzielając przecinkami. Jeżeli jedna uwaga (np.: notuje lub: brak) stosuje się do dwóch lub trzech słowników, piszemy ją tylko raz po ostatnim, np.:

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

– albo:

Sł stp, Cn, Linde brak. itp.

Również wszelkie dodatkowe uwagi wspólne dla Sł stp i Cn podajemy łącznie po Cn, dla Lindego zaś po wymienieniu wieku osobno (choćby miała się ona pokrywać z poprzednimi), np.:

Sł stp, Cn w innym znaczeniu, Linde XVII w. w innym znaczeniu.