[zaloguj się]
[pdf]

SAP (2) sb m

a jasne.

Fleksja
sg pl
N sap sapy
G sapu

sg [N sap.] ◊ G sapu (1). ◊ pl N sapy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

1. Donośny odgłos będący wyrazem zagniewania (1): Támoć były wielkie ſápy/ Gdy niedźwieć wźiął łowcá w łápy. BierEz I4v.
2. Odgłos powietrza wypuszczanego przez miechy (1):

W przeciwstawieniu: »sap a kołat ... piskanie« (1): RejZwierc 71 cf Szereg.

Szereg: »sap a kołat« (1): ále iáko ſie theż [organy] roſtrzęſą á rozgłobią z onego porządku ſwego/ to też iuż będzie więcey ſápu á kołátu niżli cudnego piſkánia. RejZwierc 71.
3. [Syk: Bo iáko gdy złożyſz dwie rzecży ſobie przećiwne weſpoł/ z ktorych iedná drugiey ćierpieć niemoże/ muśi być tumult. Gdy zmieſzaſz ogień z wodą/ będźie ſáp. GrzegŻarnPos 1597 223 (Linde).]

Synonimy: 1. mruk; 2. kołat.

MN