Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [SARNEK]

Następne hasło: [SARNIA] »

SARNI (7) ai

a jasne.

Fleksja

sg
m	N		f	N	sarniå	n	N	sarni(e)
	G	sarni(e)go		G			G
	A			A	sarnią		A

pl
N	subst	sarni(e)
G		sarnich

sg m G sarni(e)go (1). ◊ f N sarniå (1). ◊ A sarnią (1). ◊ n N sarni(e) (2). ◊ pl N subst sarni(e) (2). ◊ [G sarnich.]

Sł stp: siarni, Cn notuje, Linde XVII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „sarna” lub „sarn” (7)
- 1. Od znacz. ‘sarna europejska’ lub ‘samiec sarny europejskiej’ (7)
  - a. Będący częścią lub pochodzący od sarny (4)
  - b. Uczyniony przez sarnę (1)
  - c. Używany do łowienia saren (2)
- 2. [Od znacz. ‘gazela dorkas’ a. ‘samiec gazeli dorkas’]

Przymiotnik od „sarna” lub „sarn” (7):

1. Od znacz. ‘sarna europejska’ lub ‘samiec sarny europejskiej’ (7):

a. Będący częścią lub pochodzący od sarny (4): Mięſo Ielenie od nakażenia zdrowia cżłowiecżego zachowawa, y też ſarnie (ale gdy ieſt ſwieże) FalZioł V 64, I 95 d; [panewek małych 1, wielgich 6; kociełki 2, główek sarnich z rożkami 12, zbanków glinianych 17 InwMieszcz 1572 nr 176].

W połączeniu szeregowym (1): Tákież wſzytki mięſá ſtáre Wołowe/ Ielenie/ Sárnie/ Záięcze/ y innych wſzyſtkich niedobre/ ábowiem ſą twárde/ ſuche/ źimne á niezdrowe. SienLek 6v.

Wyrażenie: »skora sarnia« (1): Nebrides – Skora ielenią albo ſarnią. Calep 692a.

b. Uczyniony przez sarnę (1): Yáko ktoby ſládu záyęczego á ſárnyego nyeznał/ tákby rychło ná wilká álbo liſzkę tráfił KromRozm III B8.

c. Używany do łowienia saren (2): RejZwierc 97v; Sieći ſárnie y inſze wſzelákie polne/ naprzod máią bydź w dobrym záwárćiu/ pod iednego klucżem/ rządnie chowáne GostGosp 20.

2. [Od znacz. ‘gazela dorkas’ a. ‘samiec gazeli dorkas’; qui ex dorcade est Cn: Dwie pierśi twoie iáko dwoie ſárniąt (abo) blizniąt ſárnich [sicut duo hinnuli gemelli capreae]. BudBib Cant 7/3.]