Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MIECHOWNICZY]

Następne hasło: [MIECHOWNICZY] »

[MIECHOWNICZY ai

Teksty nie oznaczają pochyleń; o prawdopodobnie jasne (tak w miechowy).

Fleksja

sg
n	G	miechownicz(e)go

pl
G		miechowniczych

sg n G miechownicz(e)go. ◊ pl G miechowniczych.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

[Przymiotnik od „miechownik”]
- a. [Będący miechownikiem]
- b. [Złożony z miechowników]

Przymiotnik od „miechownik”:

a. Będący miechownikiem:

Zestawienie: »mistrz miechowniczy«: Za zezwoleniem wszytkich mistrzów miechowniczych poznańskich, od starszego aż do najmłodszego, [...] zezwoliliśmy się wszyscy taką robotę robić WilkPozn III 1562 nr 52.

b. Złożony z miechowników:

Zestawienie: »bractwo miechownicze«: My, burmistrz i z radą miasta Poznania, zeznawamy [...], że przyszedłszy przed urząd nasz [...] przysiężnicy bractwa miechowniczego, [...] przynieśli przed nas pewne artykuły WilkPozn III 1562 nr 52.]