[zaloguj się]
[pdf]

BITNY (11) ai

Fleksja
sg
mNbitny, bitnå
Gbitnégo
pl
G bitnych
A m pers bitn(e)
subst bitn(e)
inne formy
pl I - bitnymi

sg m N bitny (2), ◊ G bitnégo (1). ◊ f N bitnå (1). ◊ pl G bitnych (3), ◊ A m pers bitn(e) (2). subst bitn(e) (1). ◊ I bitnymi (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Waleczny, zdolny do bitwy; mężny; bellax, bellosus Calep; pugnator, pugnax, promptus ad pugnam, ad omnem dimicationem Cn (11): Wſpomnicie bitne Męże y ich krwáwe boie. StryjKron 742, 757; Mnie ſámá twarz nieuwiedźie. Y choć druga ná plac iedźie/ Z herby domów ſtárożytnych/ Zacné plemię dźiádow bitnych. KochPieś 34; BielRozm 6; Bellator ‒ Woiownik. Bellatrix ‒ Niewiaſta biitną. Bellax ‒ Bijtni. Calep 127b, 127b; że możnégo y bitnégo narodu Niemieckiégo/ zá tą świéżą klęſką/ przeciw temu ſrogiemu nieprzyiacielowi náſzému pobudźic raczył. OrzJan 14; KlonKr C2v, C4.
Wyrażenie: »bitne boje«: Nie trzymam z Márſem/ co ná bitne boie/ Cwicży ſwe ſzáble RybGęśli C2.
Wyraz pojawia się dopiero w ostatniej ćwierci wieku XVI.

Synonim: waleczny.

HG