[zaloguj się]
[pdf]

BLESZCZEĆ SIĘ (1) vb impf

Fleksja

3 sg praes bl(e)szczy się

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład) s.v. błyszczeć się.

Błyszczeć, mienić się; dawać wrażenie jasności, światła:
W przen:
Szereg: »świecić a bleszczeć się«: A thákie on [Bóg] ocży záwżdy ſlepemi zowie/ ktore to iedno dziwuią ſie ſwiętemu Boſtwu iego/ á ſą práwye iáko bielmem zákáżone/ iż iedno tylko bláſk widzą/ a nie wiedzą co im ſwieci/ a co ſie im bleſzcży z bláſku onego. RejPos [203]v.

Formacja pochodna: zableszczać się.

Cf BŁYSZCZEĆ SIĘ

KN