![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: BŁAGALNY | Następne hasło: BŁAGANIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BŁAGAN (1) part praet pass impf
Fleksja
N sg m (praed) błågån.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Zjednywany, łagodzony (o stosunku człowieka do bóstwa) [czym]: Ieśli rozumiéſz/ by Bóg złośliwémi Ofiárámi był błagan: zginąć tobie z twémi. ZawJeft 34.
Cf BŁAGAĆ, NIEBŁAGANY
KN