[zaloguj się]
[pdf]

BOCHEN (10) sb m

o jasne; e z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
sg pl
G bochna bochn(o)w
A bochen bochny
L bochnie

sg G bochna (2). ◊ A bochen (4). ◊ L bochnie (1). ◊ pl G bochn(o)w (1). ◊ A bochny (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Uformowana bryła cheba, upieczona lub przygotowanα do pieczenia; collyra, collyrida, panis Cn (10):
Wyrażenie: »bochen chleba« (9): Wezmi bochen chleba ciepłego FalZioł IV 35b; Leop Ierem 37/20; BielKron 329; Offa etiam, Nieyáka oſobliwa potráwá z ciáſta/ z miodu/ z ſérá/ y z yáec vcziniona/ ná xtałt bochná chlebá vpieczona. Mącz 260d; Dayćie proſzę (was kilká) bochnow chlebá ludowi BudBib Iudic 8/5, 1.Gen 18/5, 1.Reg 2/36; Cżaſu iednego mátká iedná ſyná mu przywiodłá wielkiego żárłoka/ ktory miał ducha obżárliwego/ iſz gdy ziadł trzy wielkie bochny chlebá/ [...] wſzytko co ziádł w wiátr obroćił SkarŻyw 35, 414.
Zwrot: »na bochny sczynić«: Pusula, tumefactio illa levis quae in coquendo pane solet assurgere, Kinienie chlebá gdy yuż ná bochny ſzczinią álbo przilepká. Mącz 332d.

Synonim: chlebica.

KN