[zaloguj się]
[pdf]

BOGOMODLCA (6) sb m

a jasne; teksty nie oznaczają ó; prawdopodobnie dwa pierwsze o jasne.

Fleksja
sg pl
N bogomodlca bogomodlcy, bogomodlce

sg N bogomodlca (4). ◊ pl N bogomodlcy (1) SkarŻyw, bogomodlce (1) KromRozm II.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

Człowiek pobożny, religijny, bogobojny, sługa boży; pius, religiosus, qui omnia quae ad cultum deorum pertinent diligenter pertractat, vir religionibus deditus, summa religione praeditus, qui colit religionem, qui caerimonias et religiones publicas sanctissime tuendas arbitratur Cn [kalka gr θεοσεβής] (6): Iż prawdźiwi bogomodlce w duchá [!] á w prawdźye oycu modłę dáwáć będą. [bibl Ioann 4/23] KromRozm II h3.
a. Konwencjonalne uniżone określenie własnej osoby, używane w listach do władców, przełożonych i możnych (5):
Wyrażenie: «naniższy bogomodlca»: my naniżſzy bogomodlcy W. K. M. z inemi wſzytkiemi/ iego łáſki proſiem. SkarŻyw A2v.
Szeregi: »poddany i bogomodlca«: Wáſzey Krolewſkiey Miłośći. Naniżſzy poddány y bogomodlcá. Piotr Skárgá Societatis I E Z V. SkarŻyw A2v.

»sługa (w Panu), służebnik i bogomodlca« (3): W. Kx. M. Sługá y Bogomodlca Piotr Skárgá SkarJedn A7; WysKaz X3v; KlonFlis Bv.

Cf BOHOMODLEC

ZZie