Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BRODACZEK

Następne hasło: [BRODAW] »

BRODATY (23) ai

o oraz a jasne.

Fleksja

sg
m	N	brodaty	n	N	brodat(e)
	G	Brodat(e)go		G
	D	Brodat(e)mu		D
	A	Brodat(e)go		A
	I	Brodatym		I
	L	Brodatym		L

pl
A	m pers	brodat(e)

sg m N brodaty (12). ◊ G Brodat(e)go (4). ◊ D Brodat(e)mu (1). ◊ A Brodat(e)go (1). ◊ I Brodatym (1). ◊ L Brodatym (1). ◊ n N brodat(e) (1). ◊ pl A m pers brodat(e) (1). subst brodat(e) (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) w.

Znaczenia

1. Mający brodę, zarost na dolnej części twarzy (8)
2. Mający pęk włosów pod pyskiem (o zwierzętach) (1)
3. n-pers

1. Mający brodę, zarost na dolnej części twarzy; barbatus Murm, Mymer¹, Mącz, Calag, Cn; barbiger, multibarbus, pogonatus Cn (8): Murm 54; Barbatus. Brodaty. Mymer¹ 24; Iako Alexander nalazł niewiaſthy brodáte. HistAl I2v; Potym vyrzał [Aleksander] poſły Perſkie brodáte BielKron 123; Mącz 23b; Drugi obraz miał brodę złotą/ ná ktorego cżele napis był ten. Ia ieſtem brodáty/ Ieſliby kto był łyſy/ przydź ku mnie/ á weźmi ſobie z mych włoſow. HistRzym [2], 3; Calag 73a.

2. Mający pęk włosów pod pyskiem (o zwierzętach) (1): KOza ieſt zwierzę brodate FalZioł IV 5d.

3. n-pers:

Zestawienie: »Henryk Brodaty« (14): Po śmierći Leſtkowey pocżął być roſterk około opieki Boleſłáwá ſyná Leſtkowego miedzy Henrykiem Brodátym á Konrádem Mázowieckim kſiążęćiem BielKron 358v; Słyſząc Konrad Mázowieckie Kſiążę śmierć Henriká brodátego/ pocżął záſię przeſłádowáć Boleſłáwá pudiká Kſiążę Krákowſkie y Sędomierſkie BielKron 360, 357v [2 r.], 358 [4 r.], 358v, 360 [3 r.], 367 (14).

Cf BRODZIASTY, NIEBRODATY