Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BUCIĆ SIĘ

Następne hasło: BUCZEĆ »

[BUCIEŃ sb m

Fleksja

N sg bucień.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Znaczenia

[bot. Malabaila Sekakul Russ.; baldaszkowata roślina jadałna znana w Syrii i Azji Mn.]

bot. Malabaila Sekakul Russ.; baldaszkowata roślina jadałna znana w Syrii i Azji Mn.: Bućień SienHerb D2v; Bućień/ Woſzcżycá/ Viſnaga vel Biſacuta. M. 525 [= MatthComm 525] SienHerb 13v.

Synonim: woszczyca.]