[zaloguj się]
[pdf]
BURKAT (4) sb m 

a pochylone.

Fleksja
sg
N burkåt
L burkåcie

sg N burkåt (2). ◊ L burkåcie (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.
Uczta, biesiada urządzana przez czeladników (towarzyszy cechowych) dla majstrów (4): Szynkowne te Rzemioſłá máią obycżáie/ Iáko w Cechu vſtawią/ ták káżdy przedáie. Poydzieſzli do Rymárzá/ drogie Vzdy/ Torki [!] Dzeſięć [!] złotych wyrobi/ z iedney Krowiey ſkorki. Mowią: Pánowie Sláchto/ ſtrawiłem w Burkaćie/ Nagrodzćie mi to záſie/ dobrą zbroię maćie. BielSat Cv [idem BielRozm 17], Cv marg; BielRozm 17, 17 marg; [Item quod symposia seu convivia (alias burkaty) attinet, quae socij bis in anni spatio magistris contubernij sellatorij conferre de more solebant PrawKrak 558].

AKtt