[zaloguj się]
[pdf]

OWCUG (1) sb m

o jasne.

Fleksja
sg
N owcug
I owcugiem
L owcugu

sg [N owcug. ◊ I owcugiem.] ◊ L owcugu.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Przyrząd do wdziewania butów na nogi (z niem. Aufzug); ferrum aut cornu calceum attrahens, instrumentum quo calceum pedi inducimus Cn: [owczuk [!] żelazny za gr 5 InwMieszcz 1582 nr 240.]

[W porównaniu: ſzáruchá co ią ſmáruią/ iáką moc ma/ wiele iéy doſyć [...] głupie zániedbáwáią: więc iednąż máśćią/ chłopię/ męża/ ſtárcá/ żołniérza/ niewiáſtę/ iáko ſzwiec iednym owcugiem zázuwáią OczkoPrzymiot 9.]

W przen (1):

W porównaniu (1): ták to ieſt ſmácżny ten pinguis panis Chriſti [o nadaniach dla Kościoła], iż po iego choć kąſku/ ſwoiá wielka pártyká ſnádniey ſię w gárdło iako po owcugu wemknie. PowodPr 50.

EW