Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: CIEMIĘŻNIK

Następne hasło: [CIEMIĘŻYK] »

CIEMIĘŻYĆ (4) vb impf

e prawdopodobnie jasne (tak Cn).

Fleksja

indicativus
praes
	sg
3	ciemięży

conditionalis
	pl
3	m pers	by ciemiężyli

praes 3 sg ciemięży (2). ◊ con 3 pl m pers by ciemiężyli (1). ◊ part praes act ciemiężąc (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Znaczenia

Uciskać, trapić (4)

Uciskać, trapić; angere, lacerare, mordere Cn [kogo, co] (4): Zeby ſwoiey do końcá krwie nie ćiemiężyli KlonWor 29, 18.

Zwrot: »ciemiężyć poddane« (2): ták iż czáſu potrzeby mielibychmy ſię do czego rzućić/ nie biegáiąc áni pożyczáiąc pieniędzy v nieżyczliwych ſąśiad/ nie ćiemiężąc vbogicb poddánych/ Poborem VotSzl E2; KlonWor 77.

Synonimy: męczyć, przenaśladować, prześladować, trapić, uciskać.

Formacja pochodna: pociemiężyć.