[zaloguj się]
[pdf]

CUDZOŁOŻĄCY (4) part praes act

Prawdopodobnie oba o jasne (tak w cudzołożyć).

Fleksja
sg
fNcudzołożącå
Gcudzołożąc(e)j
Acudzołożącą
pl
G cudzołożących

sg f N cudzołożącå (1). ◊ G cudzołożąc(e)j (1). ◊ A cudzołożącą (1). ◊ pl G cudzołożących (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Mający stosunek cielesny z cudzą żoną lub mężem; mający stosunek cielesny pozamałżeński (4): á cżemuſzby to przyrownánie wnetże przydawał/ ktore mamy w drugim wierſzu? gdy ták mowi: Tákież y drogá niewiáſty cudzołożącey etc. CzechRozm 131.
Wyrażenie: »w uczynku cudzołożący« (1): Náuczyćielu tę niewiáſtę teraz záſtano w cudzołoſtwie (marg) tęzmy nálezli w ſámym vczynku cudzołożącą. G. (‒) WujNT Ioann 8/4.
Przen: Odstępujący od prawdziwej wiary (1): bo ziemiá cudzołożąca/ będzye cudzołożona od Páná. BielKron 92v.
a. W funkcji rzeczownika (1): Też y w prorocech Ierozolimſkich widziałem kxtałth á podobieńſtwo cudzołożących [similitudinem adulterantium]/ y drogę kłamſtwá Leop Ier 23/14.

Cf CUDZOŁOSKI, CUDZOŁOŻCA, CUDZOŁOŻNICA, CUDZOŁOŻNICZY, CUDZOŁOŻNIK, CUDZOŁOŻNIKOWY, CUDZOŁOŻNY, CUDZOŁOŻYĆ

AL